ZKW [8]

8/19

oryginał: Golden Cherry Blossoms

autor: AlbinoPeacock

tytuł rozdziału: Zimno | oryginał: Cold

L u h a n mógł powiedzieć, że jego najbliższy przyjaciel zdążył już zostać zauroczony przez wysokiego, niezdarnego chłopaka. Jest czwartek i to ich trzecie spotkanie z Chanyeolem – już drugie w tym tygodniu, bo Baekhyun twierdził, że potrzebują świeżych ryb z targu do przepisu na danie, które chce zrobić dla wszystkich mieszkańców domu. Jednak zaraz po tym jak doszli do zatłoczonego targowiska, dział z rybami całkowicie stał się zapomniany i najważniejszą myślą w głowie Baekhyuna stały się nagle słodkie ziemniaki.

Wysoki chłopak dostrzegł ich, posyłając im krótkie, nieśmiałe spojrzenia i odwrócił się, mamrocząc coś do ucha jego przyjaciela. Drugi mężczyzna spojrzał raz na Baekhyuna i Luhana, a potem uśmiechnął się do wyższego.   

– Czy potrzebujemy warzyw? – zapytał Baekhyun niemal jak w transie, jego wzrok nie odrywał się od wysokiego chłopaka za wozem z warzywami.

– Wierzę, że tak – zachichotał Luhan.

Podczas gdy jego przyjaciel i sprzedawca warzyw nieśmiało flirtowali, Luhan przedstawił się niskiemu mężczyźnie, który pracował na stoisku z kwiatami, obok Chanyeola. Miał krótkie, czarne włosy i ogromne, błyszczące oczy.

– Jak idzie biznes kwiatowy w te chłodne dni, Kyungsoo? – zapytał Luhan.

– Nie za dużo do wyboru – westchnął Kyungsoo. – Jednak te są dość popularne. – Wręczył Luhanowi małą wiązkę jasnoróżowych kwiatów, których płatki były w kształcie serca. Luhan natychmiast pomyślał, że spodobałyby się Sehunowi.

– Cyklamen perski – rozgadał się Kyungsoo na temat kwiatów, a Luhan był zadziwiony, jak wiele o roślinach wiedział ten chłopak. Poruszył się, by wziąć kwiaty od Kyungsoo.

– Ile kosztują?

Kiedy Luhan kurczowo przytrzymywał kwiaty i zastanawiał się jak utrzyma je przy życiu, zanim da je Sehunowi, Baekhyun świetnie się bawił z Chanyeolem.  

Minęło bardzo dużo czasu od kiedy poczuł do kogoś coś takiego. Tak długo, od kiedy ktoś inny niż Luhan patrzył na niego jak na człowieka, nie jak na szumowinę, za którą się uważał. Musiał być powód, dlaczego był najmniej popularny i najniżej opłacany w domu, prawda? Ale tutaj, nie czuł wstydu bycia wybieranym ostatnim. Tutaj, czuł się... chciany.

– Chanyeol, jesteś taki zabawny – wymamrotał niższy mężczyzna i pochylił się przez wóz z warzywami, zachęcając drugiego do zmniejszenia odległości pomiędzy nimi. Gdyby miał być całkowicie szczery, to nie chciał niczego bardziej, niż żeby Chanyeol wziął go w ramiona i zabrał go z dala od tego wszystkiego. Myśląc realistycznie, miły pocałunek nie zaszkodzi.

Wysoki chłopak wyglądał na trochę speszonego i podrapał się nerwowo w tył głowy.

– Ty też jesteś dość zabawny, Baekhyun. – Poczuł, jak zbliża się do chłopca; czuł jak zatraca się w tych przepięknych, oprawionych proszkiem antymonowym oczach.

– Popatrz na to! Przypuszczam, że nawet dziwki muszą zrobić od czasu do czasu zakupy.

Słysząc to wykrzyknięcie, Luhan i Baekhyun ożywili się. Baekhyun zbladł, kiedy rozpoznał głos, słyszany już wcześniej w tym tygodniu.

Oczy małego chłopca prawie przypominały oczy Kyungsoo, gdy rejestrował wszystko w swojej głowie. Jak miał wydostać się z tej sytuacji? Zwłaszcza kiedy czuł, że jego życie wreszcie zaczyna się poprawiać i ten miły, uprzejmy chłopiec o imieniu Chanyeol okazywał mu prawdziwe zainteresowanie i życzliwość. Spojrzał błagalnie w drugą stronę na Luhana, rozpaczliwie szukając pomocy albo rady, ale starszy przyrósł do miejsca gdzie stał, równocześnie niepewny jak najlepiej podejść do tej sytuacji. Być niegrzecznym wobec klienta na zewnątrz domu, to złe rozwiązanie sprawy z dwóch powodów: albo ryzykujemy utratę naszego zajęcia, albo cierpimy publiczną hańbę. Żadne z tych przykładów nie były idealne, ale w kilku przypadkach, kiedy wierni klienci Luhana rozpoznawali go na zewnątrz Vermillion House, po prostu spuszczał brodę w dół i spokojnie znosił ściszone komentarze i kwiaty od przechodniów.

Ale wiedział, że tym razem jest inaczej. Jest zupełnie inaczej, bo Chanyeol jest jedyną osobą obok Luhana, o którą Baekhyun naprawdę się martwił, i na której chciał zrobić dobre wrażenie. Jeśli nieznośny klient teraz nie przestanie, dalszy ciąg rozmowy będzie bardzo bolesny.

– To ten, o którym wam wtedy wiele opowiadałem – mężczyzna przeciągał samogłoski, podchodząc do niskiego chłopaka z kilkoma przyjaciółmi. – Hej, chudzielcu, nadal mamy spotkanie w następnym tygodniu?

Baekhyun nie mógł oderwać swojego wzroku od Chanyeola, który tylko patrzył  na niego z wyrysowanym na twarzy zakłopotaniem.

– T-Tak, proszę pana – odpowiedział Baekhyun drżącym głosem, kiedy mężczyzna zatrzymał się tuż obok niego.

– Najlepszy jakiego miałam od wieków, jeżeli mam być szczery – mężczyzna roześmiał się w stronę swoich przyjaciół i złapał tkaninę przy tali Baekhyuna, przejeżdżając palcami wzdłuż jego bioder i miednicy. – A jak było dla ciebie, chudzielcu?

Chanyeol wciąż był zmieszany, ale kiedy powoli rejestrował całą sytuację, z nutą smutku zapytał cicho małego chłopca, czy to prawda.

Baekhyun naprawdę marzył, żeby nic nie było prawdziwe, ale musiał zareagować odpowiednio, jeżeli nie chciał stracić swojego nowego klienta.

– Odurzająco – powiedział mając drżące usta, głosem pustym i odległym. Mrugał powoli i skulił się, kiedy poczuł, że zaczynają się gromadzić łzy. Mężczyzna uderzył go ostro biodrami w jego pośladki i odszedł razem z przyjaciółmi, mówiąc o tym jak sprawił, że Baekhyun krzyczał i sprośnie jęczał, na szczęście, nie kontynuował już tej sceny.

Ale dokonała się zmiana. Chanyeol patrzył na niego teraz inaczej, Baekhyun dostrzegał to w oczach wyższego mężczyzny.

– Przepraszam – zadławił się i rzucił do ucieczki, nim Chanyeol zdążył otworzyć usta.

Luhan upewnił się, że Baekhyun nie uciekł z zasięgu jego wzroku. Chłopiec odbiegł od stoiska z warzywami, ale zatrzymał się, by usiąść na ławce i dojść do siebie. Luhan obrócił się w stronę wysokiego chłopaka, jego oczy płonęły z ognistą pasją, z siłą, by chronić jego najdroższego przyjaciela.

– Nie waż się go nawet oceniać! – zawarczał szorstko. – Nie wszystko jest zawsze czarno na białym. Nawet nie wiesz, co on musi przechodzić.

Kyungsoo zajął się własnymi sprawami, unikając konfrontacji. Chanyeol wydawał się być przez chwilę oszołomiony, zanim odnalazł w sobie głos. – Nie zamierzam. To... To ostatnia rzecz jaką bym zrobił, przysięgam.

Luhan przechylił swoją głowę na bok, zaciekawiony tym, co sprzedawca warzyw ma do powiedzenia.

– Lubię towarzystwo Baekhyuna. Mam nadzieję, że to nie oznacza że już tutaj nie wróci.

Luhan był zaskoczony reakcją chłopaka. Zawód jego i Baekhyuna nie przeszkadzał mu w najmniejszym stopniu?

– Bardzo chciałbym znowu z nim porozmawiać. Ja... – Spojrzał w dół zakłopotany, kiedy zobaczył znaczący uśmiech Kyungsoo. – Lubię go mieć blisko siebie. Z wyczekiwaniem czekam na dni, kiedy wasza dwójka tutaj przychodzi.

Park Chanyeol jest prezentem od Boga, Luhan był tego absolutnie pewny.

– Daj mu czas na pozbieranie się. Będziemy z powrotem za tydzień, obiecuję.

Chanyeol pokiwał z nadzieja głową i zanim Luhan się odwrócił, by odejść, złapał jego chudy nadgarstek.

– Powiedz mu, żeby się nie martwił. Że jestem tutaj bez względu na wszystko i... zawsze, jeżeli kogoś potrzebuje. – Luhan poczuł w swoim brzuchu motyle, podniecając się szczęściem swojego drogiego przyjaciela. Zawsze miał nadzieję, że Baekhyun znajdzie dla siebie kogoś tak wspaniałego, jak Sehun jest dla niego.

– I dodaj też, żeby następnym razem nie malował się tak mocno. Uważam, że przyciąga... niepotrzebną uwagę.

  {

W następnym tygodniu Luhan walił pięściami w zamknięte drzwi pokoju Baekhyuna.

– Godziny przyjęć już się skończyły! – krzyknął krótko, ale w odpowiedzi usłyszał tylko pomruki, przyciszone wymagania i stłumiony płacz. – Proszę pana, będę musiał prosić, by pan przestał w tej chwili! Proszę nie zmuszać mnie do wejścia! – Luhan naprawdę nie chciał widzieć Baekhyuna poniżanego przez podłego mężczyznę, ale zrobi wszystko, by upewnić się, że jego drogi przyjaciel nie będzie musiał cierpieć dłużej, niż w wyznaczonym na to czasie.

– Proszę pana! Ja—!

Drzwi otworzyły się i Luhan stanął twarzą w twarz z osobą, do której czuł ogromny wstręt. Mężczyzna lekko mu się ukłonił i spokojnie go wyminął.

Luhan chciał złapać go za te tłuste włosy i uderzyć jego obrzydliwą twarzą o ścianę, dopóki nie stanie się zniekształcona i zakrwawiona, ale nie mógł. Zamiast tego, wpadł do pokoju, który przytłaczająco pachniał seksem, a widok Baekhyuna wstrząsnął nim. Mały chłopak siedział na swoich piętach, a jego twarz była biała jak prześcieradło.

– Lu—  – udało mu się jedynie powiedzieć, zanim pochylił się nad łóżkiem i mocno zaczął wycierać. Starszy podbiegł do niego i wziął go w ramiona, nie zważając na to, iż sperma mężczyzny z twarzy i klatki piersiowej młodszego rozmazuje się teraz na jego ciele. Potrzebował teraz po prostu włożyć Baekhyuna do wanny. Luhan podniósł go pod kolanami i zaniósł do toalety, pospiesznie przygotowując kąpiel.

Kiedy wanna powoli się napełniała, pokój wypełniła para i Baekhyun odezwał się cichym, łamiącym się głosem: – Przepraszam, Luhan. Ja tylko... Kazał mi połknąć i po prostu...

Luhan natychmiast przyciągnął go do siebie, rozumiejąc teraz ciche rozkazy i stłumione protesty, które wydostawały się wcześniej przez drzwi od pokoju Baekhyuna i było mu przykro, że nie wtargnął do środka i tego nie przerwał.

Mały chłopiec westchnął kiedy wszedł do wanny i od razu zaczął mocno szczotkować swój brzuch i klatkę piersiową. Luhan zdjął swój płaszcz i wślizgnął się do wanny, siadając za chłopcem, odbierając szczotkę Baekhyunowi, nim ten zrobi sobie krzywdę.

Baekhyun nabrał trochę wody w dłonie i przepłukał nią swoje usta. – Co ja bym bez ciebie zrobił, Luhan?

Drugi jedynie uśmiechnął się łagodnie w odpowiedzi, kiedy Baekhyun odwrócił się do niego twarzą i zaczął myć i ścierać zabrudzenie z jego piersi, podnosząc w tym samym czasie go na duchu.

– Pośpieszmy się i szybko wysuszmy, to pójdziemy na targ.

Baekhyun milczał i nie odpowiadał na wesoły wzrok Luhana.

– Ja nie idę.

– Baekhyun, proszę, musisz—

– Powiedziałem, że nie idę – powiedział władczym tonem, jakiego wcześniej Luhan nigdy u niego nie słyszał.

Luhan skinął głową i wyszedł z wanny, osuszając szybko włosy ręcznikiem.

– Cokolwiek, co sprawi, że pójdziesz ze mną?

Baekhyun milczał i Luhan przyjął to jako sygnał do wyjścia.

{

Na twarzy Chanyeola widoczne było rozczarowanie, kiedy Luhan przyszedł bez towarzystwa.

– Gdzie jest— ?

Luhan przerwał mu machnięciem reki i wręczył kawałek papieru z wypisaną godziną i datą.

– To jest mały warunek do wejścia. Spotkamy się i zabiorę cie do Baekhyuna. Nie spóźnij się.

Po tym odwrócił się na pięcie i odszedł, zostawiając zaciekawionego Kyungsoo i zdezorientowanego Chanyeola, który próbował rozszyfrować tajemniczą wiadomość.

Jeśli jest jakaś rzecz, jaką może zrobić w swoim życiu poprawnie, to chce, aby jego jedyny, prawdziwy przyjaciel odnalazł autentyczne szczęście. 

rozdział 9 | rozdział 7

Przepraszam, że tak jak pisałam, nie dodałam tego po „1000 słów”. Już nie pamiętam nawet dlaczego tego nie zrobiłam. Chyba po prostu nie miałam wtedy na to czasu.

Dobra wiadomość: Zaczęłam już 30. (łóóóóó) Planuję dodać za tydzień w piątek... ALE nie obiecuję tego, nic nie jest pewne. Postaram się.

Mam nadzieję, że wam szkoła idzie lepiej niż mi. Brawa dla Pauline, która zarobiła wczoraj jedynkę z kartkówki. (płacz)

Enjoy rozdzialik, trzymajcie się cieplutko! ♥ Dziękuję za askowe wpisiki i komentarze pod postami, rzut sercem!

Nigdy tego nie robię, nawet nie mam czegoś takiego jak „czytam”, „polecam” (dziękuję wszystkim osobom, które umieszczają w takich zakładkach mojego bloga ;;), ale pomagałam tej dziewczynie (która jest supi, love) trochę w tłumaczeniu więc polecam wszystkim tłumaczonko hunhan m-preg tutaj —> ☻