ZKW [prolog]

Złote Kwiaty Wiśni

0/19
oryginał: Golden Cherry Blossoms
autor: AlbinoPeacock
tytuł rozdziału: Prolog | oryginał: Prologue

S e h u n biegł przez miasto, bez zastanowienia skręcając w alejki. Biegł przez obskurną część miasta, ale nic go wtedy nie obchodziło, chciał po prostu uciec. To wszystko zaszło za daleko, nie mógł zrobić tego znowu.

Ale potem pomyślał o swoich rodzicach, niezadowolonych i z rozczarowanymi twarzami, wiedział, że nie może ich zawieść. Musi wrócić. Tylko... nie teraz. Jeszcze nie.

Sehun rozejrzał się dookoła i zorientował, że nie rozpoznaje otaczających go budynków. Brukowaną ulicę otaczały z obydwu stron jarzące się, czerwone latarnie, które mamiły jego oczy. Schodził w dół drogi jak ćma przyciągana przez ogień. Włóczył się bez celu, odwracając wzrok od mężczyzny w garniturze, który wyminął go, patrząc na niego z ukosa. Sehun chciał się odwrócić, ale wtedy zobaczył jego...

Młody mężczyzna o drobnej sylwetce stał na zewnątrz wysokiego budynku, pomalowanego na jasno-cynobrowy kolor. Ubrany był w błyszczący, kolorowy strój zrobiony z czegoś, co wyglądało na drogi jedwab, wzór na materiale ukazywał wijące się liliowe i mocno purpurowe kwiaty wiśni. Jego twarz była delikatna i dziewczęca, Sehun natychmiast poczuł do niego pociąg. 

Wysoki mężczyzna w służbowym garniturze, podobnie jak i poprzedni, który wcześniej łypał wzrokiem na Sehuna, zbliżał się do kruchego mężczyzny. Nachylił się nad nim nisko, szarpiąc przód jego jedwabnego stroju. Młody syn Adama skinął głową i podał biznesmenowi zgnieciony kawałek papieru. Finansista włożył zwitek do swojej kieszeni i ponownie zaczął iść w dół ulicy, zbyt długo patrzył się na Sehuna, przez co ten mógł przysiąc, że widział, jak mężczyzna oblizuje swoje usta.

Pomimo ślicznej twarzy, młody mężczyzna miał mocno zmarszczone brwi, a jego całe ciało nieznacznie się skuliło, kiedy głośno westchnął. Sehun stwierdził, że wyglądałby o wiele piękniej, gdyby się uśmiechał.

Zanim dwa razy pomyślał, Sehun już sunął w jego stronę, zdeterminowany by porozmawiać i dowiedzieć się o nim wszystkiego, oraz tego, jak ma na imię.

Wyglądał na załamanego, tak samo czuł się wtedy Sehun. Wówczas, chłopak poczuł skurcz żołądka, który podpowiadał, że mężczyzna w jedwabiu może zaoferować mu ucieczkę i, być może, coś więcej. 

rozdział 1

Oh Pauline^®