Nieznajomy [27] | M

27/32 | M

cr. VinluVinlu

Tytuł: Nieznajomy

Oryginał: Stranger

Autor: Shikamin

Tytuł rozdziału: Dopełnienie | oryginał: Complete

Po sekundach trwających wieczność zobaczyłem go moimi zalanymi łzami oczami.

– Luhan-ah, dzwoniłem do—

Otoczyłem go rękoma i zderzyłem moje usta z jego w płomiennym, gwałtownym pocałunku. Zatrzymał się, przerywając pośpiech, jednak po chwili natychmiastowo ujął moją twarz i pogłębił sposób w jaki nasze usta się stykały, ocierając równocześnie łzy, które spływały po moich policzkach. Z jego piersi wyrwał się stłumiony okrzyk, gdy wygiął się przy mnie w łuk, jakby próbował wchłonąć moje ciało w swoje. Byłem pewien, że świat dookoła ciągle się kręcił, jednak dla nas, czas się wtedy zatrzymał.

Podniosłem moją głowę do góry. – Proszę... – wyszeptałem boleśnie – weź mnie całego.

Jego dłonie, które obejmowały moją twarz zadrżały, jakby obmyła go właśnie wstrząsająca wrażliwość na dotyk.

– Jesteś pewien? – Jego głos był surowy i naglący.

Patrzyłem na niego z bezgranicznym oddaniem. – Tak. – Jedno słowo, którego potrzebował.

Słyszałem dźwięk zamykanej żelaznej bramy. Jego usta nakryły moje z głodnym okrucieństwem, jego ręce kurczowo trzymały moje plecy i biodra w naglącym tempie. Wbił swoje palce w moje pośladki i podniósł mnie, przyciskając do zimnej bramy. Opasałem moimi rękoma jego szyję, nogami jego biodra, a z moich ust wydobył się jęk. Hałas uderzającego metalu w moje ciało, waląca brama w tę i z powrotem, kiedy Sehun gwałtownie się do mnie przybliżył, dzwonił mi w uszach jak krzyk pożądania.  

Niespodziewanie oderwał swoje usta od moich. 

– Kurwa. – Uderzył dłonią w bramę. – Myślę, że rozerwę cię na części.

Patrzyłem na niego i dostrzegłem w nim strach, jego wystraszone oczy wpatrywały się w moje, jakby był zalany zbyt wieloma emocjami, że jego jeden dotyk mógłby mnie rozbić.

– Nie zrobisz tego – jęknąłem w bólu. – Sehun, ty nie możesz mnie rozerwać... – wyszeptałem. – Ty mnie dopełniasz.

Przyglądał się mi uważnie, aż utonąłem w morzu jego orzechowych oczu. Być może to przez światło księżyca, które wzniecało jego pożądanie na twarzy, albo kolory nocy uderzające w głębień jego oczu, ale mógłbym przysiąc, że zmoczone były łzami wiecznej szczęśliwości. Podtrzymywał mnie przy zgięciach moich kolan i zaniósł do swojej sypialni, nie przerywając pochłaniającego nas spojrzenia. Siedzieliśmy na przeciwko siebie na środku łóżka, jego ręce stanowczo przylegały do moich ud. Powoli rozpinałem guziki jego koszuli, jeden po drugim, rozkoszując się tym momentem. Zsunąłem materiał z jego szerokich ramion, a on patrzył na mnie z bezgraniczną pasją. Moje palce wędrowały po jego gładkiej piersi, rozszerzyłem je, zdumiony tym, jak moja pieszczota utrudniła mu złapanie tchu. Rozebrał mnie w takim samym tempie, nigdzie się nie spiesząc, przyciskając swoje usta do mojej szyi, moich ramion, mojej klatki piersiowej.

To wtedy zrozumiałem co to znaczy uprawiać miłość. Patrzyliśmy na siebie tak, jakbyśmy uczyli się naszej każdej części, każdego szczegółu, jakbyśmy nigdy wcześniej się nie widzieli. Chociaż znaliśmy się już doskonale, chociaż lądowaliśmy w łóżku już niezliczoną ilość razy, odnaleźliśmy początek nowego pragnienia – jakby to był nasz pierwszy raz.

Delikatnie położył mnie na łóżku, robiąc to samo ze sobą. Nachylił się nade mną i dopasował swoje usta do moich, i zmiękłem. To był pocałunek nieznośnie piekący, pocałunek, który odcisnął na mnie swoje piętno. Jego język spotykał się z moim przy każdym westchnieniu, każdym jęku, potem przemierzał moją szyję i moje gardło – każdy skrawek skóry – kiedy ja drżałem w niespeszonej sensacji. Zdjął ubranie, które utrudniało mu dostęp do wzięcia mnie całego i kiedy przyłożył swoją dłoń do mojej erekcji, moje całe ciało wygięło się w górę. Czułem jego gorący oddech ocierający się o moją twardość i szeroko otworzyłem oczy, chociaż  były oślepione przez wrzącą namiętność.

– Sehun-ah... co ty robi—

– Chcę wziąć całego ciebie, Luhan – wymamrotał przy mojej pulsującej skórze. – Całego ciebie.

Swoimi słodkimi ustami ujął moją pulsującą męskość, przesuwając językiem w tę i z powrotem, kręcąc wokół niej kółka.

– Sehun-ah... – jęknąłem bezradnie, kiedy jego jedna ręka przytrzymywała wnętrze mojego uda, a druga desperacko zanurzała się pomiędzy moimi pośladkami. Poruszał swoimi ustami wokół mojego pulsującego penisa znowu i znowu, nawilżając go bez problemu, dopóki nie zatraciłem się w oszołomieniu.

– Chcę ciebie, we mnie – zabłagałem i spojrzałem na niego, jak zdejmuje dół swojego ubrania.

Przycisnął swoje rozgrzane ciało do mojego, wystarczająco, by po mojej skórze rozesłać miliony wstrząsów.

– Jesteś jedyną osobą, która kiedykolwiek była w moim łóżku – otarł ustami o moje czoło – i będziesz ostatnią.

Nigdy nie pragnąłem kogoś tak bardzo, i nigdy nie czułem się tak pożądany przez drugą osobę. Jego oddech był nierówny, a jego oczy przeszklone pożądaniem, kiedy rozsuwał moje uda. Powoli i wytrwale wbijał we mnie swoją erekcję, moja krew wrzała gorączkową pasją. Odrzuciłem głowę do tyłu, kiedy centymetr po centymetrze jego podniecenie wchodziło głębiej, aż wypełniło mnie całkowicie, nie pozostawiając pomiędzy nami szczeliny powietrza, łącząc nas w jedność. Jego dłonie splecione były z moimi i wciśnięte w materac. Patrzył na mnie burzliwym spojrzeniem. Sehun zaczął się poruszać, jego biodra unosiły się i opadały, kiedy za każdym razem pchał głębiej i głębiej. Moje usta rozchyliły się, kwiląc z płonącej tęsknoty, a wołanie mojego imienia wyszło z niego na wpół jęcząc:

– O Boże, Luhan-ah.

Moje drżące ręce ujęły jego twarz i przyciągnąłem go w namiętnym, pasjonującym pocałunku. Nasze języki tańczyły w idealnym rytmie, nasze usta dopełniały się nawzajem w perfekcyjnym kształcie. W jednej chwili jego pchnięcia stały się szybkie, dochodziły do szaleńczego tempa powodując, że brutalnie wciskałem moje paznokcie w jego plecy, zaciskając jego dolną wargę moimi zębami.

– Sehun, tak bardzo cię pragnę.

Bez wahania przewróciłem go na jego plecy i sam zacząłem poruszać się na jego pulsującej męskości, pośpiesznie się na nim kołysząc. Jego dłonie złapały moje biodra i nakierowywały każdy ruch, spotykając się z jego, kiedy je unosił. Czułem pode mną jego penisa skręcającego się z bólu pragnienia, jego ognisty dotyk palił moją skórę – odrzucił głowę do tyłu, linie jego gardła odznaczały się na napiętej szyi.

– Luhan! – wyjęczał w rosnącej ekstazie.

Zatracony w rozpaczliwym głodzie, usiadł i otoczył mnie swoimi nogami, zderzenie naszej rozgrzanej skóry rozbrzmiewało przy każdym ruchu, każdym wierzgnięciu, każdym posunięciu. Mrugałem z szeroko otwartymi oczami, czując jak zbliżało się moje wielkie uniesienie. W moich oczach pojawiły się łzy, kiedy eksplodowało we mnie uczucie sensacji i miłości. Sehun pogładził moje usta jego własnymi, rękoma owinął moje ciało ciaśniej, podczas gdy jego oddech był coraz cięższy. Jednym, mocnym, głębokim zanurzeniem na nim, oblałem go sobą i zacząłem go dziko ujeżdżać, trzęsąc się z czystej ekstazy.

– Luhan! – Dreszcz wstrząsnął pełną energii sylwetką Sehuna, kiedy wystrzelił wewnątrz mnie, chowając się w ciepłym uścisku naszych ciał.

Opadłem na jego twardą klatkę piersiową z uśmiechem, który wybuchł w moim sercu i przelewał się przez moje żyły, odsączając ze mnie wszystko, prócz nieskończonej rozkoszy.

– Proszę, powiedz mi, że cię nie zraniłem – przeczesywał moje potargane włosy palcami i złożył na moim policzku delikatny pocałunek.

– Nie zraniłeś. – Opuściłem moją głowę i złączyłem nasze usta w leniwym, wirującym pocałunku, a potem na niego spojrzałem. – I nie zranisz.

Położył mnie na łóżku i znowu owinął swoimi rękoma. – I proszę, nie rób tego znowu... – wyszeptał.

– Czego? – Ogarnął mnie lęk.

– Nie zostawiaj mnie tak jak wtedy – powiedział z napięciem, jakby to było coś strasznego, poprosić mnie o coś.

– Nigdy więcej – wymamrotałem w jego pierś. – Nigdy więcej cię nie zostawię.

Sapnął, uśmiechając się, a potem kołysał mnie w swoich ramionach, otaczając i ogarniając mnie. Byłem spełniony.

 Cofam to, poranki nie są trudne. Poranki to podarunek od Boga dla zakochanych. Różowawe światło słoneczne rozbudziło mnie, a ja zauważyłem, że cały czas jestem zakopany w objęciach Sehuna, nasze ciała schowane były pod jedwabną pościelą. Moją pierwsza myślą było to, jak do cholery mógł dalej pachnieć tak cudownie z rana? Jego słodka woda po goleniu pozornie bazująca na jagodach, przebijała się przez mój nos, a to było nawet lepsze od dawki śniadaniowej kawy.

– Dzień dobry – wymamrotał, przecierając oczy. Zostawił małego buziaka na moich ustach i usiadł zaspany. – Zrobię ci śniadanie.

– Ja zrobię – powiedziałem. – Odpocznij trochę dłużej.

– Jesteś- jesteś pewny? – Pogładził moje ramiona, jego oczy wciąż walczyły z pragnieniem snu.

– Tak, pośpij trochę dłużej... – Podniosłem się i poszedłem prosto do kuchni.

Chociaż widziałem wcześniej Sehuna gotującego w jego kuchni, pomieszczenie nadal było dla mnie statkiem kosmicznym. Znalezienie garnków i patelni zajęło mi godzinę przeszukiwania marmurowych blatów kuchennych i drewnianych szafek. Wszystkie urządzenia, nawet lodówka, wydawały się być wyrwane z najnowszych nowinek technicznych. Oczywiście, czego ja się spodziewałem po genialnym inżynierze z Adz— Nagle w mojej głowie rozeszły się wypowiedziane wcześniej przez Hee Jin słowa, a w gardle poczułem gulę żalu. Wyrzucając je z moich myśli, wziąłem masę na naleśniki i przelałem moją frustrację w mieszanie ciasta.

– Proszę bardzo – postawiłem tacę ze śniadaniem na łóżku naprzeciwko Sehuna.

Uśmiechnął się. – To słodkie, zrobiłeś S – zauważył wzór zrobiony syropem klonowym na szczycie naleśników.

– To nie jest S – żachnąłem się. – To miało być serce. Tylko trochę się rozmazało.

Zaśmiał się czule i pochylił, by pocałować mnie w usta. – Niech będzie, serce. – Nabił na widelec kawałek ciasta i uniósł do moich ust. – Aaa...

– O nie. To się nie dzieje naprawdę – odmówiłem roześmiany.

– Dlaczego? – Nadal nie ustępował. – To jest to, co chłopak powinien robić.

Zamrugałem. – Chło...pak?

– Przepraszam, dawałem ci sygnały, że jesteśmy tylko przyjaciółmi? – zapytał sarkastycznie. – Teraz, aa...

Zatrzymując potrzebę spazmowania w miejscu, otworzyłem moje usta i zjadłem kawałek.  Z nutą triumfu w jego uśmiechu wrócił do jedzenia, nadziewając porcję całego widelca, kiedy nadchodziła moja kolej. Mrówki wybrałyby opcję maszerowania po nas, zamiast po naleśnikach. Kiedy prawie skończyliśmy zdecydowałem, że nadszedł czas, aby porozmawiać o poważnych sprawach – nie możemy wiecznie unikać tych tematów.

– Sehun-ah... – odezwałem się ostrożnie – słyszałem, że zostałeś zwolniony.

Upuścił widelec. – Przepraszam, że ci nie powiedziałem.

– Nie – zawołałem. – To ja powinienem być tym, który przeprasza. Nawet nie wiedziałem, że o tym zadecydowałeś, a potem się pokłóciliśmy, a ja miałem nawet czelność od tak sobie wyjść i—

– Luhan... – Odłożył tacę ze śniadaniem na podłogę i położył mnie na łóżku, oplatając ramionami. – Wszystko w porządku...

– Nienawidzę tego – przyznałem. – Nienawidzę tego, że musisz to zrobić.

– Jeśli obawiasz się, że przez to nagle stanę się biedny i bezdomny, to nie ma o co. To się nie stanie – zaśmiał się sucho. – Mogę zapewnić przyszłość zarówno tobie i mnie, możesz nawet dołączyć swoją siostrę, jeżeli chcesz. Chociaż nie lubię tego mówić, to będę bogaty aż do śmierci, nawet na własną rękę.

– To nie o to chodzi – zaprotestowałem. – Co z twoją pracą? Lubisz ją... widzę to.

– Nie. Lubię ciebie – zaznaczył. – Poza tym, myślałem już wcześniej o odejściu. Wyjechać z tobą. Podróżować, czy coś.

To wywołało u mnie uśmiech. – Podróżować z tobą? Myślę, że najpierw powinniśmy się skupić na znalezieniu ci nowej pracy.

– Nie powinieneś się tym dłużej przejmować. – Pogłaskał mnie po skroniach. – Zapominasz, że jestem geniuszem.

Owinąłem go moimi rękoma i chwilę później, zapytał: – Gdzie o tym usłyszałeś?

Pamiętając aby już więcej przy nim nie kłamać, odpowiedziałem: – Hee Jin przyszła wczoraj do mnie do domu.

Poczułem, jak jego mięśnie się napinają. – Porozmawiam z nią.

– Nie rób tego – zabłagałem. – Sam sobie z tym poradzę.

Westchnął. – Dobrze... ale zostaniesz tutaj znowu na noc.

– Tak jest, szefie – zażartowałem, ale Sehun się nie śmiał. Kilka sekund później mruknął:

– Jeżeli chodzi o Jae Suna...

Oho, nadchodzi. – Mam nadzieję, że naprawdę zrozumiesz że on jest moim przyjacielem... tylko przyjacielem – upierałem się.

– Pójdziemy na kompromis – zaproponował Sehun. – Będziesz się z nim spotykał, tylko wtedy kiedy jesteś ze mną.

Uśmiechnąłem się. – To nie jest kompromis, to dyktowane przez ciebie warunki.

– Tak ma być – stwierdził chłodno. – Od kiedy jesteś ze mną, to jesteś ze mną. Nie radzę sobie za dobrze z faktem, że spotykasz się z kimś na przyjacielskich randkach, a w szczególności z kimś, z kim widziałem jak się przytulałeś. W rzeczywistości, to nie podoba mi się kiedy spotykasz się z kimś innym. On jest twoim przyjacielem, rozumiem to, ale wasza dwójka na osobności, nie mogę się na to zgodzić. Powinieneś spróbować zobaczyć to z mojego punku widzenia.

To wysłało do mojego kręgosłupa dreszcze.

I całkowicie zaparło mi dech.

– Dobrze – wyszeptałem. – Przysięgam, że nigdy nie pójdę sam na przyjacielską randkę z Jae Sunem.

Po tym jego uśmiech wrócił. Delikatnie wciągnął mnie na siebie, nakrywając moje usta pocałunkiem, który zdawał się trwać wieczność, który był zbyt intensywny jak na poranek. Nie mogłem prosić o więcej.

Znowu byłem spóźniony do pracy. Wina wiecznie trwających pocałunków. Kiedy przyjechałem natychmiast zostałem wezwany do biura pana Oh. Gdy szedłem do niego, czułem się, jakbym miał wybuchnąć w totalnej panice, ale kiedy powitała mnie jego uśmiechnięta twarz, ogarnęła mnie ulga. Wręczył mi dokumenty Ulsan, które miały rozbieżność, a ja westchnąłem w podzięce, że to nic dotyczącego Sehuna.

– To ty znalazłeś błąd, prawda? – stwierdził pan Oh, kiedy zatrważająco skrzyżował ręce na swoim biurku.

– Tak, proszę pana – przełknąłem. – Czy coś jest nie tak?

Przerzucił dokumenty i wskazał palcem na podpis u dołu strony, który mówił: Lee Ho-Jun.

– Jeśli spojrzysz na te wszystkie dokumenty, jedynym kto potwierdzał te transakcje, jest pan Lee. Zazwyczaj robi to jego syn, Jae Sun. Chociaż pan Lee ma do tego prawo, to wciąż jest to podejrzane.

– Proszę pana – zamarłem – czy chce pan powiedzieć, że zmian mógł dokonać pan Lee?

– To dokładnie to, co mówię. – Jego brwi się zmarszczyły. – Ale jedyna rzecz, której nie jestem pewien, to jak udało mu się zmanipulować nasze soft data.

– Co się z nim teraz stanie, proszę pana? – zapytałem zaniepokojony. – Z panem Jae Sunem?

– Pan Lee został natychmiast usunięty ze stanowiska. Jeśli chodzi o jego syna, został zawieszony. Będziemy wiedzieć więcej, kiedy zobaczymy wykaz logowań komputerów używanych gdy zapisy zostały zmienione. Jeżeli kod pracownika okaże się kodem Jae Suna, zostanie zwolniony.

Przejście o trzęsących kolanach zabrało mi całe moje siły. – Proszę pana? – zwróciłem się do niego raz jeszcze. – Czy pan Jae Sun już wie?

Kiedy pan Oh pokiwał twierdząco głową, nie traciłem ani sekundy i wybiegłem od razu kierując się w stronę biura Jae Suna. Otworzyłem drzwi bez pukania i zauważyłem ustawione na szczycie biurka pudełka z jego rzeczami. Całe pomieszczenie było już puste, wyłączając niektóre meble i kilka dokumentów, na które patrzył Jae Sun. Pomógł mi o wiele więcej razy, niż mogę policzyć, i teraz to ja stałem się tym, który go skrzywdził!

– Jae Sun-ah... – Podszedłem do niego, dłonie ułożyłem na jego ramionach.

– Słyszałeś? – Uśmiechnął się gorzko. – Jest w porządku. Nie przejmuj się tym. Tylko naprawię kilka spraw, a potem—

Natychmiast go objąłem. – Tak mi przykro... – Nie zdałem sobie nawet sprawy, że zacząłem płakać. – Nie wiedziałem.

Powoli odwzajemnił uścisk. – To nie twoja wina... – wyszeptał. – Wszystko jest w porządku.

– Pomogę ci wyjaśnić to wszystko – powiedziałem. – Obiecuję.

Pamiętałem, jak to ja wypłakiwałem wszystkie łzy w archiwum, i to jak Jae Sun mnie pocieszał pomimo tego, że nie do końca był pewien co się stało. Wiedząc, że zrobiłby dla mnie dokładnie to samo, przytulałem go tak długo jak tylko mogłem moją bezradnością polepszyć tę trudną sytuację w jakiej się znalazł.

Milczałem przez całą drogę do domu Sehuna, obserwując mijaną scenerię przez okno, nie mając nic innego w głowie niż to, jak pomóc Jae Sunowi odzyskać swoją pracę. Jedna ręka Sehuna spoczywała na kierownicy, druga była złączona z moją, kiedy manewrował zmieniając biegi. Myślałem o tym, by powiedzieć mu co przytrafiło się Jae Sunowi, ale w ostateczności  wszystko samo się potoczyło.

– Widziałem, jak przytulałeś Jae Suna – powiedział nagle ponuro Sehun, jego wzrok nadal był przyklejony do drogi. Nie czekając na odpowiedź, ciągnął dalej: – Dowiedziałem się, co stało się z moim wujkiem... więc dzisiaj dostajesz przepustkę. – Ostrzegł krótko. – Ale jeśli kolejny raz przytulisz go tak jak dzisiaj, ktoś z jego bliskich umrze.

– To nie jest zabawne – powiedziałem oschle.

– Przecież się nie śmieję – odparł chłodno.

Przewróciłem oczami na jego dziecinność i nachyliłem się, by go pocałować. – Dziękuję za dzisiejszą darmową przepustkę. – Przygryzłem nieco usta. – Czy kiedykolwiek mówiłem ci, że jesteś najlepszym chłopakiem na świecie?

Uświadomiłem sobie wówczas, jak łatwo sprawić, by się uśmiechnął.

– I kto jest teraz tandetny? – drażnił się.

Kiedy dotarliśmy przed jego dom, wciąż sobie dogryzaliśmy. Z jego ręką splecioną razem z moją rozsunął bramę. Przed nami stał mężczyzna z przerażającym nastawieniem, jego bezlitosne spojrzenie z Sehuna przeszło na mnie, zmieniając się w całkowite zdziwienie, kiedy zauważył nasze złączone dłonie.

Poczułem jak dłoń Sehuna staje się zimna, kiedy ja patrzyłem w przód całkowicie sparaliżowany.

– Tata – powiedział Sehun z niedowierzaniem.

♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥

•    Soft data - nie wiem jak mam to wam wytłumaczyć, ale to jest informatyczny zapis dokumentów, jakiś danych. Bardzo trudno jest to zmienić. To tak, jakbyście usuwali historię przeglądarki internetowej, ale i tak zostaje ona na ciasteczkach i zapisach w kodach IP. To zawsze jest zapis komputerowy, zapis drukowany to hard data. W szpitalu używa się tego do zapisu postępu choroby pacjentów.

Nie wiem czy opowiadanie jest słabe, czy ja źle tłumaczę, ale chyba nie lubicie Golden Chery Blossoms XD 

1. Oh Pauline^®