Nieznajomy [12] | M

12/32 | M

 

cr. VinluVinlu

Tytuł: Nieznajomy

Oryginał: Stranger

Autor: Shikamin

Tytuł rozdziału: Wynik | oryginał: Result

– To najprawdopodobniej najgorsza decyzja jaką kiedykolwiek podjąłem – powiedziałem głośno i cholernie konsekwentnie. Przyciągnąłem go za jego pasek i uwięziłem pomiędzy moimi nogami. Dopasowałem moje drżące usta do jego. Nasze wargi połączyły się w panicznym głodzie. Odpowiadał mi zdesperowanymi pocałunkami. Jego ręce badały każdy możliwy kawałek mojej skóry. Jego zapach, jego dotyk, jego bliskość przejęła nade mną kontrolę. Bez względu na to jak wiele razy obliczałem ryzyko, wynik zawsze był taki sam. Ludzie będą mnie ranić w taki czy inny sposób... ale zdałem sobie sprawę, że nie może boleć mnie bardziej, jeśli nie spróbuję.

Ścisnął mnie, aż nie mogłem oddychać. Jęknąłem gwałtownie, gdy jego ręka ujęła moją twarz i szyję, popychając mnie abym wpuścił go do środka. Ciepło, które z niego emanowało było tak duże, że mogłoby spalić każdą część ciała, którą dotknął. Trząsłem się, wciągając jego język do moich ust. Był wygłodniały, smakował słodyczą. Obniżyłem się na jego klatkę piersiową i zacisnąłem materiał jego garnituru w pięści.

Zatrzymał się, wciągając ostro powietrze. – Przestań z tym walczyć – szepnął cicho. – Zrób ze mną wszystko, na co masz ochotę.

Jęknąłem z uznaniem, gdy odzyskał moje wargi. Rozchylił je, współgrając ze zmysłowym ciepłem uderzenia krwi. Chcę Sehuna. Nie mogę już temu zaprzeczyć, nawet na sekundę. Jego ręce pracowały na mojej koszuli, uprzednio szarpiąc ją, przysuwając się do mnie. Przykrył moje usta tak szybko, jak stałem się nagi. Odrzucił moją koszulę na podłogę, i zainteresowałem się tym,  że mógłby chociaż zasłonić okna. Pogłębił pocałunek, wędrując prowokacyjnie palcami po całym moim ciele. Ścisnął moje sutki, głaskał je, przetarł, robił z nimi co chciał. Kiedy jego język zatrzymał się na nich, zacisnąłem dłonie na krawędzi biurka, zrzucając pióro na podłogę. Grzechoczący dźwięk został zagłuszony naszymi jękami. Jego usta znalazły się na mojej szyi, potem ramionach i przechodziły coraz niżej.

Poddałem się zaślepiającym emocjom. Zerwałem z niego koszulę. Studiowałem jego mocną klatkę piersiową i znaczyłem ją moimi palcami. Jak mogłem kiedykolwiek się temu opierać? Pchnąłem go gwałtownie na krzesło. Jęknął ze zdziwienia. Zeskoczyłem z blatu i niezdarnie rozpiąłem jego spodnie. Wziąłem delikatnie do ust jego penisa, a on przeczesał ręką moje włosy i głośno wykrzyczał: – Luhan— – Jęczał gdy delikatnie ugniatałem i masowałem jego twardość. Polizałem spód jego męskości i poczułem jak drżał. Potem pochłonąłem całą długość, liżąc i dociskając. Wszystkie zahamowania jakie w mnie były uleciały w mgnieniu oka.

Jedno spojrzenie na niego i mogłem powiedzieć, że został schwytany w sensacyjnym doznaniu. Chciwość i namiętność pomiędzy nami stała się nie do zniesienia.

– Pragnę cię, Luhan – powiedział walcząc o oddech.

Puls uderzał w moich uszach, kiedy zrzucił wszystko z mojego biurka: telefon, dokumenty, lampkę. Wszystko spadło na podłogę. Położył mnie płasko na zimnym dębowym drewnie i spojrzał na mnie jakbym zapierał mu dech w piersiach. Wyczekiwanie zabijało mnie. Zedrzyj ze mnie jeansy!

– Ostatnia szansa, Luhan – przygryzł soją dolną wargę. – Po tym nie ma już żadnej ucieczki.

Chciałem powiedzieć coś od siebie, ale żadne słowa nie byłyby spójne. Odwołałem się do kiwnięcia głową. Zrozumiał mnie i zaczął powoli rozbierać. Dotykał piekącymi palcami, zaciskających się na moich udach. Przesunął przebiegle dwa wilgotne palce po moim napiętym tyle.

– Sehun! – zawyłem. Zanurzył je głębiej i głębiej. – Powiedz moje imię jeszcze raz – zabłagał, gdy jego wolna ręka odnalazła mój wzwód.

– Sehun... – zapłakałem pomiędzy sapnięciami. – Sehun...

Przechylił swoją głowę w prawo, opóźniając wszystko. – Luhan, jesteś— – chwycił obie moje nogi i oparł je na zgięciach łokci. – Zabijasz mnie – powiedział ciężko.

Jego podniecenie, gdy wciskał je pomiędzy moje pośladki, było twarde jak ołów. Wiercił się trochę, aż jego erekcja uderzyła mnie w idealne miejsce. Wchodził lekko, drażniąc nas obu ukłuciami podwyższonego libido. Wygiąłem się w łuk, kiedy poruszał się swoją męskością wewnątrz mojego napiętego tyłka.

– Ach! – Wbiłem paznokcie w jego przedramię, utrzymując się przy ostatnim kawałku zdrowego rozsądku.

– Luhan, cholera – jęknął, kiedy wciskał się bardziej. Osunął się niżej, pchając coraz mocniej, wypełniając mnie całą swoją długością jednym, szybkim ruchem.

To był najbardziej intensywny moment, kiedy oboje zostaliśmy brutalnie wyrwani z rozkoszy, słysząc z drugiej strony dźwięk szarpanej klamki. Sapnąłem z zaskoczenia, aż Sehun przycisnął mi dłoń do ust.  Stłumiony głos rozbrzmiewał zza drzwi, potem kolejne szarpnięcie klamką.

– Oszaleję, jeżeli teraz przestaniemy, Luhan – przeszywał mnie wzrokiem, następnie podniósł, wbijając się swoją męskością jeszcze głębiej. Starałem się ze wszystkich sił nie wydać żadnego dźwięku. Jego usta przykryły moje, więżąc mnie przy jego klatce piersiowej, gdy brutalnie we mnie pchnął.

Oddychał chropowatym głosem, kiedy po pokoju rozniósł się odgłos pukania. – Ktokolwiek to jest, jest zwolniony.

W jednej chwili podniósł mnie ze stołu i uderzył moimi plecami o okno. Oplątałem moje ręce wokół jego szyi, a nogi wokół jego bioder. Kołysał mną przy każdym rytmicznym pchnięciu. Całował moje uszy, gardło, gdy wściekle zaciskałem dłonie w  jego włosach. Z następnym głębokim pchnięciem, moja szyja mimowolnie się wygięła.

– Luhan! – jęknął.

Przygryzłem boleśnie usta, kiedy dotarliśmy do wstrząsów. Pulsujący punkt kulminacyjny. – Ach— – wykrzyczałem, gdy Sehun ponownie przycisnął swoje usta do moich, tłumiąc okrzyki. W jednej sekundzie poczułem wewnątrz mnie jego gorący wyciek nasienia. Moje najdłuższe słodkie uniesienie znalazło swój upust wybuchając naprzeciw niego.

Odnalazłem stopami grunt, ale moje ciało nie wyszło z jego uścisku. Oplótł mnie i odnalazł moje usta, łącząc je w miękkim i delikatnym pocałunku. – Luhan? – zawołał mnie, a jego skroń otarła się o moją.

– Hmm? – odpowiedziałem z zamkniętymi oczami. Nigdy w całym moim życiu nie czułem się bardziej wyczerpany, równocześnie przepełniony od środka szczęściem.

– Luhan? – zawołał mnie jeszcze raz, z widocznym uśmiechem w jego głosie.

– Hmm? – odpowiedziałem miękko.

– Luhan – wymamrotał.

Otworzyłem oczy i zaśmiałem się słodko. Stale na mnie patrzył, a ja utonąłem w głębi tego brązowego spojrzenia. Przycisnął lekko swoje usta do mojego czoła i zdałem sobie sprawę, że mój problem z nim nie może zostać rozwiązany przez ucieczkę, udawanie, że go nienawidzę – wszystko co musiałem zrobić, wszystko co chciałem zrobić, to po prostu się mu poddać.

 Pomimo bycia odurzonym przez pasjonujący seks musiałem pamiętać, że muszę jeszcze coś zrobić. Przyglądałem się jak ze smutnym uśmiechem ostrożnie zapina guziki mojej koszuli, mówiącym, że nie chce kończyć.

– Muszę jeszcze przygotować prezentację na jutrzejsze spotkanie. – Bezradnie wydąłem wargi.

Moje oczy śledziły go, gdy z powrotem doprowadzał moje biurko do porządku. Nie mogłem powstrzymać uśmiechu wkradającego się na moją twarz. Zapaliłem światła, powodując, że nasze oczy zwęziły się na chwilę. Następnie rzuciliśmy się na wykładzinę podłogową, otoczeni papierami i dokumentami potrzebnymi mi do recenzji. Usiadł obok mnie.

– Jeśli chcesz, mogę przełożyć to spotkanie dla ciebie, a ty weźmiesz dzień wolny – powiedział.

Byłem wzruszony jego słowami, ale nie chciałem żeby to zrobił. – Nie, mogę to dokończyć dzisiaj w nocy – zapewniłem go i ponownie zacząłem studiować raport finansowy z Ulsan.

– Dobrze – odpowiedział. Ku mojemu zaskoczeniu, położył się i oparł głowę na moich kolanach. Moje serce zamarło na ten delikatny akt miłości. – Poczekam aż skończysz – powiedział, zanim zamknął swoje oczy, krzyżując ręce na piersi.

Pogładziłem delikatnie jego włosy. – Sehun, nie musisz tego robić – uśmiechnąłem się – tak poza tym, skończę bardzo późno.

Ujął mnie za rękę i splótł ją z własną, wywołując u mnie dreszcze. – Sehun-ah – powiedział. – Nazywaj mnie Sehun-ah.

Powstrzymywałem się przed uśmiechem i przycisnąłem moje usta na chwilę do jego. – Se-hun-ah – wyszeptałem.

To była magiczna noc. Noc przepełniona wypowiadaniem imion przez drugą osobę, pełna pocałunków i miłości. Mógłbym przysiąc, że w tamtym momencie podjąłem dobrą decyzję. On nie był taki jak wszyscy inni, których poznałem – był zasadniczy, porywający, perfekcyjnie wypełniający serce. Jak mogłem pracować, kiedy był przy mnie?

– Kupię dla nas coś do jedzenia, okej? – powiedział podnosząc się z podłogi. – Czy masz na coś szczególną ochotę?

– Cokolwiek – odpowiedziałem, gdy szedł w stronę drzwi. – Och – dodałem – martwię się o osobę, która pukała, że wciąż tutaj jest...

Błysnął podejrzanym uśmiechem. – To on powinien się martwić. Zwolnię go, gdy tylko go zobaczę.

Zaśmiałem się, kiedy opuścił pomieszczenie. Wykorzystałem tą okazję i zacząłem sumiennie pracować. Sprawdzałem każdy plik, tworząc prezentację w PowerPoincie. Studiowałem kopię dokumentu, którą dał mi przełożony w Ulsan i chodź wyleciało mi z głowy, to było tam coś podejrzanego. Obliczenia zostały skonfigurowane, dodane do wszystkich sum aktyw, ale wzrost kosztów produkcji od kilku miesięcy był absurdalny. Problem w tym, że nie mogłem przedstawić tego innym dopóki nie miałem dowodów. Postanowiłem spisać krótkie podsumowanie.

Po pół godzinie Sehun był już z powrotem, niosąc ze sobą kilka paczek z japońskiej restauracji. Usiadł obok mnie i podał mi bento. Kiedy je otworzyłem, ujrzałem ładnie ułożone odmiany sushi i sashimi oraz trochę yakiniku. Szybko zacząłem rozkoszować się przepysznym daniem. Byłem naprawdę głodny.

– Lubisz owoce morza? – zapytał, kiedy zauważył mój zapał.

– Kocham owoce morza – przeżuwałem jedzenie. – Jakie jest twoje ulubione danie?

– Ddukbokki – odpowiedział, a ja ryknąłem śmiechem. Posłał mi pytające spojrzenie. – Co? Spodziewałeś się foie gras albo czegoś bardziej wyszukanego?

– Zdecydowanie. – Spojrzałem na niego jak się do mnie uśmiechał i wytarł krawędź moich ust. – Miałeś coś tutaj.

Zarumieniłem się pod dotykiem jego opuszków. – Zdecydowałeś już jaki produkt zaprezentujesz jutro komisji?

– Tak. Być może o tym nie wiesz, ale cokolwiek nie wymyślę, to i tak staje się hitem. – Uśmiechnął się wyniośle. – Jestem geniuszem.

Wywróciłem oczami. – —I lubisz się popisywać – zaszydziłem. – Nikt nie lubi popisywania się.

Przybliżył się do mnie. – Najwyraźniej, ty lubisz.

Nasza rozmowa została przerwana przez dwa puknięcia w drzwi, zanim zostały otwarte. Pan Jae Sun stanął przed nami i był tak samo zaskoczony jak ja. Moja szczęka opadła z pałeczkami w środku. Sehun pozostał obojętny i patrzyła na pana Jae Suna marszcząc swoje brwi. – Hyung, nadal tutaj jesteś?

Pan Jae Sun przeniósł swój wzrok ze mnie na Sehuna, a potem znów na mnie, następnie na pudełka z japońskiej restauracji, zanim ostatecznie się odezwał: – Chciałem się zapytać, jak poszła praca w terenie.

– Wywnioskuj – odpowiedział.

Wstałem zaniepokojony. – Poszło bardzo dobrze, proszę pana, ale jest kilka rzeczy, które mnie niepokoją.

– Możemy to sprawdzić razem – powiedział pan Jae Sun. – Przyjdź do mojego biura jutro z samego rana.

Skinąłem głową, ale zanim opuścił pokój, zwrócił się do Sehuna: - Ya, neo, przestań kłopotać Luhana. – Z tym, zamknął za sobą drzwi.

Wróciłem do siadu obok Sehuna. Wziąłem wszystkie dokumenty na raz, spanikowany w sporządzaniu podsumowania. Najwyraźniej mój szef ma do tego tendencję. Sehun przez chwilę milczał, kończąc jedzenie. – Nie kłopoczę cię, prawda?

Szczerze mówiąc, to mi przeszkadzał, ale lubiłem gdy był blisko mnie. – Oczywiście, że nie – powiedziałem.

– Nie idź jutro do biura hyunga – spojrzał na mnie. – Przyjdź do mojego.

Odwróciłem się na tę absurdalność. – Dlaczego? Masz teraz też dyplom księgowego?

Jego twarz była pozbawiona humoru. – Pomogę ci ­– uprzedził mnie cicho – nie on.

Moje oczy zabłyszczały, kiedy spojrzałem w jego stronę. – Potrzebuję spotkać się z panem Jae Sunem. Muszę porównań notatki, sprawdzić parę liczb, obliczyć coś z nim. On jest inteligentny i dobry w lic—

– Luhana-ah – rzucił krótko – powiedziałem nie.

Oszołomiony jego nagłym gniewem, próbowałem się nie roześmiać. – Czy ty jesteś teraz zazdrosny?

– Nie – powiedział krótko, ale to było takie oczywiste. Jego źrenice były rozszerzone, a ciało zesztywniałe, jakby właśnie coś zadało mu fizyczny cios. Nigdy nie myślałem, że mógłbym go lubić bardziej, niż lubię teraz. – Jesteś słodki – dokuczałem mu.

– Naprawdę nie lubię jak ktoś nazywa mnie słodkim – powiedział ostro, ale mi strasznie się to podobało. Poruszyłem się przy jego plecach, krążąc dłońmi po jego szyi, całując jego kark, jego uszy, pozwalając aby wypełniał mnie swoim świeżym, kwiatowym zapachem. Odpowiedział, pociągając mnie za ramiona, dopasowując swoją głowę do mojej, zamykając swoje usta moimi raz jeszcze. Wiedziałem wtedy, że on nigdy mi się nie znudzi. Przekręcił mnie aż upadłem na jego kolana, badał mnie w zmysłowym pocałunku, który zabierał cenny czas, ale niesamowicie oszałamiał.

Światło księżyca, które zaglądało przez okno, oświetlało jego twarz i wspomnienia z piwnicy na wino powróciły. Byłem zmęczony, ale optymistycznie nastawiony do przyszłości – dotyczącej nas. Zawsze byłem przezorny przy pewnych rzeczach. Zawsze byłem jedną nogą na zewnątrz, jeżeli chodzi o związki. Ale postanowiłem, że muszę zaryzykować wszystko dla Sehuna. Jutro, przekonywałem siebie, chciałbym go zapytać co dla niego znaczę. Chciałbym mieć wszystko między nami wyjaśnione i powiedzieć w końcu, że chcę więcej.   

Oh Pauline^®